Eίναι μαλακά, “τσουπωτά”, μεταξένια στην αφή. Γευστικά ουδέτερα, γεγονός που τα κάνει, όμως, ιδανικά για κάθε είδους γέμιση, ακόμα και γλυκιά. Τα πρωτογνωρίσαμε σε ασιατικά εστιατόρια, αλλά γρήγορα πήραν… τους δρόμους. Φυσικά, ξέφυγαν γρήγορα από τις παραδοσιακές τους συνταγές και προσαρμόστηκαν ανάλογα, ώστε να αγκαλιάζουν περισσότερα γούστα. Κύριο χαρακτηριστικό, που τα κάνει ελκυστικά σε πολλούς, είναι η πολύ μαλακιά τους υφή, που οφείλεται στη ζύμη και στο ψήσιμο στον ατμό.
Τα bao (ή baozi ή gua bao και στην Αγγλία συχνά hirata buns) είναι, λοιπόν, ψωμάκια ατμού ελαφρώς γλυκά, με προέλευση τη βόρεια Κίνα και η ιστορία τους μετρά πάνω από 1000 χρόνια. Η ζύμη τους περιέχει αλεύρι, μαγιά, ζάχαρη, baking powder, λάδι και γάλα. Στην Κίνα (και σε όλες τις κινέζικης κουλτούρας περιοχές) αποτελούν καθημερινό, αγαπημένο έδεσμα, που το βρίσκεις παντού, είτε για πρωινό, είτε για πρόχειρο σνακ “στο δρόμο”, είτε σαν συνοδευτικά του γεύματος, ενώ συχνά αναφέρονται και ώς τα “κινέζικα hamburgers”. Στους σύγχρονους τρόπους σερβιρίσματος γεμίζονται, συνήθως, με τραγανή παντσέτα με σάλτσα μουστάρδας, τριμμένο φυστίκι, μυρωδικά ή τηγανητό κοτόπουλο ή ψάρι, αβγά, μοσχάρι ατμού.
Στη Δύση ήρθαν θριαμβευτικά στο προσκήνιο μέσα από κινέζικα εστιατόρια των Η.Π.Α. και διαδόθηκαν γρήγορα στην Ευρώπη.
Στην Αθήνα, μιλώντας για street food, πρωτοστάτησε το Mr. Pug’ s Canteen του Γιώργου Βενιέρη (Χαλάνδρι), για να ακολουθήσει το Pink Flamingo του Βασίλη Καλλίδη (Σύνταγμα) ενώ στο Pecking Duck της Πανόρμου περιορίζονται στις εκδοχές με πάπια και κοτόπουλο. Η πιο πρόσφατη άφιξη είναι το Thess Bao, που άνοιξε ο Δημήτρης Παμπόρης στη Θεσσαλονίκη, προσφέροντας ένα μακρύ κατάλογο, που περιλαμβάνει ακόμα και burgers, αλλά και μπουγάτσα (για Θεσσαλονίκη μιλάμε!) με τραγανά τηγανητά bao, που θυμίζουν λουκουμάδες, και κρέμα, ενώ κάποια συνδυάζουν την ελληνική παράδοση, με σουτζουκάκι σμυρνέικο ή κολοκυθοκεφτέ…
