Πώς θα φτιάξεις το Pisco Sour

Αυτό που έχουν καταφέρει οι Περουβιανοί με το Pisco Sour είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο: Σερβίρεται σε μπαρ και εστιατόρια σε κάθε γωνιά του πλανήτη, συνοδεύει άψογα το φαγητό (ειδικά αν μιλάμε για πιάτα της περίφημης κουζίνας της χώρας) και έχει εξελιχθεί σε ένα trademark προϊόν, χωρίς να είναι κάτι πραγματικά εξεζητημένο - αναλογικά, οι Έλληνες παραγωγοί και άνθρωποι του spirits industry θα μπορούσαν να κάνουν αντίστοιχο με το τσίπουρο.

Αρχικά, το pisco, η αλκοολική βάση του cocktail. Πρόκειται για ένα άχρωμο ή σε ορισμένες περιπτώσεις κιτρινωπό απόσταγμα που προέρχεται από την απόσταξη σταφυλιών μέσα σε αλκοόλ. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε πως είναι για τους Περουβιανούς ό,τι για εμάς το τσίπουρο. Είναι αρκετά υψηλό σε αλκοολικούς βαθμούς και φέρεται να έχει φτιαχτεί για πρώτη φορά από Ισπανούς αποίκους στη λατινική Αμερική, τον 16ο αιώνα, σε μία προσπάθεια να δημιουργήσουν κάτι που θα τους θυμίζει το orujo (το αντίστοιχο ισπανικό τσίπουρο ή grappa).

Τα ντόπια σταφύλια όμως έδιναν διαφορετική γεύση και κάπως έτσι γεννήθηκε ένα νέο ποτό, που διόλου τυχαία, πήρε το όνομα της πόλης Πίσκο (στις νοτιοδυτικές ακτές του Περού), που ήταν ένα πολύ σημαντικό λιμάνι για την εξαγωγή των αμπελουργικών προϊόντων της ευρύτερης περιοχής. Τον Απρίλιο του 1916, ο Αμερικανός bartender Victor Vaughen Morris άνοιξε στην πρωτεύουσα Λίμα το Morris Bar. Μέχρι τότε, τα μπαρ στο Περού συνήθιζαν να πειραματίζονται με το pisco, συχνά ανακατεύοντας το με lime και ζάχαρη. Κανείς ωστόσο δεν είχε σκεφτεί να χρησιμοποιήσει bitters και ασπράδι αυγού, όπως έκανε ο Morris, δημιουργώντας ουσιαστικά το φίνο και με γεμάτο σώμα cocktail.

Το Pisco Sour φιλοξενήθηκε στο πρώτο μενού του Morris Bar, αναγραφόμενο ως Pisco Sauer. Η ποτοαπαγόρευση και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το Περού (πολιτική αστάθεια και εσωτερική τρομοκρατία) εμπόδισαν την εξάπλωσή του για αρκετές δεκαετίες. Στις αρχές των 90s ξεκίνησε να συγκινεί την αμερικάνικη αγορά και πλέον να είναι αρκετά διάσημο σε οικουμενικό επίπεδο.