Όλο το άρθρο είναι ένα εγκώμιο στην δουλειά των παραγωγών και στις ελληνικές ποικιλίες που ξεφεύγουν από την τυποποίηση και την μονοτονία. Φράσεις όπως, τα ελληνικά κρασιά εκφράζουν το νέο κύμα στην Αμερική, ή ότι η δοκιμή τους επιφυλάσσει μια γευστική περιπέτεια, μια ευχαρίστηση και μια ανακάλυψη ακόμα και για κουρασμένους ουρανίσκους μας κάνουν οινικά υπερήφανους και επιβραβεύουν έμπρακτα την προσπάθεια των οινοπαραγωγών. Με την πένα του Eric Asimov ζωντανεύει η συναρπαστική εμπειρία που είχε ο ίδιος και η δυνατή γευσιγνωστική ομάδα των NY Times δοκιμάζοντας 20 ερυθρά κρασιά από όλη την Ελλάδα με χρονολογίες από το2006 έως το 2010. Οι εντυπώσεις τους ήταν διθυραμβικές , ένιωσαν ότι ταξίδεψαν στην Ελλάδα και δοκίμασαν κρασιά ζωντανά, ανοιχτόμυαλα που ισορροπούν το μοντέρνο με την παράδοση. Παραγωγοί όπως ο Θυμιόπουλος, ο Αργυρός, η Γαία, ο Γεροβασιλείου, η Βίβλια Χώρα, ο Τσάνταλης, ο κυρ- Γιάννης, το Κατώγι και το Πόρτο Καρράς, ικανοποίησαν και με το παραπάνω τους ουρανίσκους τους με τα βαθυκόκκινα δημιουργήματα τους και διεύρυναν τους οινικούς τους ορίζοντες. Αυτό το άρθρο είναι μια επιτυχία και μια αναγνώριση που χρειάζεται το Ελληνικό κρασί αυτή τη στιγμή που ανοίγεται σταθερά στο εξωτερικό. Να έχουμε λοιπόν πάντα τέτοια και, όπως ξεκινά και το αφιέρωμα, να δοκιμάζουμε πιο συχνά μαυροτράγανο και μανδηλαριά, λημνιό και βλάχικο ή αγιωργίτικο και ξινόμαυρο!
